திருத்தூதர்கள் பேதுரு மற்றும் பவுல் திருவிழா

 திருத்தூதர்கள் பேதுரு மற்றும் பவுல் திருவிழா

தி.ப12:1-11, 2தீமொ4:6-8,17-18, மத்16:13-20

விசுவாசத்தின் மாதிரிகளாய் வாழ்வோம்

ஒரு முறை மாமன்னர் அலெக்சாண்டர் மிகவும் மகிழ்ச்சியான மனநிலையில் தன்னுடைய சொத்துக்கள் அனைத்தையும் ஏழை எளியவர்களுக்கும், அன்பர்கள் நண்பர்களுக்கும் பிரித்துக் கொடுக்க ஆரம்பித்தார். உடனே அருகில் இருந்த ஒருவர், “மாமன்னா நீங்கள் இவ்வாறு எல்லாவற்றையும் பிரித்துக் கொடுத்தீர்கள் என்றால், உங்களுக்கென்று எந்தச் சொத்தும் இருக்கப் போவதில்லை” என்று கூறியபோது “அதைப்பற்றி எனக்கு எந்தக் கவலையும் இல்லை, இந்த அழியக்கூடிய சொத்துக்களை விட எனக்கு கடவுள் நம்பிக்கை மற்றும் தன்னம்பிக்கை என்ற அழியாத சொத்துக்கள் என்னிடம் உள்ளது. அதை வைத்துக் கொண்டு இன்னும் பல செல்வங்களை என்னால்; திரட்ட முடியும்” என்றாராம். இதையே “நம்பிக்கையை வைத்திருப்போர் எல்லாவற்றையும் வைத்திருக்கிறார்கள்”; என்று அரேபியப் பழமொழி ஒன்று கூறுகிறது.

ஆம் அன்பிற்குரியவர்களே! இது போன்று நம்பிக்கை நம் வாழ்விலும் பல்வேறு நிலைகளில் காணப்பட்டிருக்கும். 

வெற்றி தோல்வியைச் சந்திக்கும் போதும், இன்ப துன்பங்களை அனுபவிக்கின்ற போதும்,  ஏமாற்றங்களைச் சந்திக்கும் போதும் எதிர்பார்ப்புகள் நிறைவேறும் போதும் இழப்புகள் நேரிடுகின்ற போதும் நாமும் நம்பிக்கை தளாராது நம் வாழ்வை நகர்த்திச் சென்றிருப்போம்.

இவ்வாறு நம்பிக்கை தளராது நம்பிக்கையை வளர்த்தெடுத்த விளைநிலங்களாக நம்பிக்கையின் நாயகர்களாக வாழ்ந்தவர்கள்தான் இன்றைய புனிதர்கள் தூய பேதுரு மற்றும் தூய பவுல். ஏனெனில் தி.ப12:11 ல் பேதுரு தன்னுணர்வு பெற்றபோது “ஆண்டவர் தம் வானதூதரை அனுப்பி ஏரோதின் கையிலிருந்து என்னை விடுவித்து, யூத மக்கள் எதிர்பார்த்த எதுவும் நிகழாதவாறு என்னைக் காத்தார் என்று நான் உண்மையாகவே அறிந்து கொண்டேன் என்று தனது நம்பிக்கையை அறிக்கையிடுவதைப் பார்க்கலாம். அதே போன்று இன்றைய இரண்டாம் வாசகத்தில் தூய பவுல் அழகாய் சொல்லுவார் “ஆண்டவர் என் பக்கம் நின்று எனக்கு வலுவூட்டினார்; சிங்கத்தின் வாயிலிருந்தும் என்னை விடுவித்தார்.” என்று தனது நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்துகிறார். இன்று நாம் ஒவ்வொருவருமே இவர்களைப் பின்பற்றி நம்பிக்கையின் மாதிரிகளாய் வாழ அழைக்கப்படுகிறோம். மேலும் அவர்களின் நம்பிக்கை நிறைந்த வாழ்வை இன்றைய வாசகங்களின் பின்னணியில் சிந்திக்க ஆசைப்படுகிறேன். அதில் இறை நம்பிக்கை கொண்டவர்கள் மூன்று கொடைகளைப் பெற்றிருக்கின்றனர்.

1. இறைநம்பிக்கை கொண்டவர்கள் துன்பங்கள் கண்டு துவண்டுவிடமாட்டார்கள்: புனித பேதுரு மற்றும் பவுல் இவர்கள் இருவருமே சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர், ஏராளமான இன்னல்களுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டனர் ஆனால் பயந்து ஓடிவிடவில்லை, ஒடுங்கிப் போய்விடவுமில்லை மாறாக துன்பங்களைப் பொருட்டாகக் கருதாது தொடர்ந்து வீறு நடை போட்டவர்கள். இந்நடைக்கு அவர்களுக்கு உறுதுணையாக இருந்தது இறைவன் மீது கொண்டிருந்த அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கை.

நம்பிக்கையில் நாம் வளர வளர வாழ்வில் வரும் இன்னல்களை, துன்பங்களை மனதைரியத்துடன் சந்திக்கும் மனப்பக்குவம் பெறுகிறோம். மேலும் நாம் கடவுள்; மீது கொண்டிருக்கும் நம்பிக்கையை நெருப்புக்கும், வாழ்வில் வரும் துன்பங்களை காற்றுக்கும் ஒப்பிடலாம். தீ கொஞ்சமாக இருந்தால் காற்று இலேசாக அடித்தால் அது அணைந்துவிடும். மாறாக தீ அதிகம் இருந்து, காற்று அதிகமாகும் போது தீயும் அதிகமாகிறது. அதாவது கடவுள் மீது கொண்டிருக்கும் நம்பிக்கை ஏனோ தானோவென்று இருக்கும் போது சிறிய துன்பங்களைக் கூட எதிர்கொள்ள முடியாது, ஆனால் நம் நம்பிக்கை வலுவாக இருக்கும்போது நாம் சந்திக்கும் இன்னல்கள் நமது நம்பிக்கையை அதிகப்படுத்தும் இவ்வாறு நம்பிக்கையை அதிகப்படுத்தி வாழ்ந்தவர்கள்தான் தூய பேதுரு மற்றும் தூய பவுல்.

2. இறைநம்பிக்கை கொண்டவர்கள் இறை ஆசீர் பெறுவார்கள்: நமது நம்பிக்கை நலமானதாக, வளமானதாக, உறுதியாக இருக்கின்ற போது இறைவனின் ஆசீர் நமக்கு அபரிவிதமாகப் பொழியப்படும். இதற்குச் சிறந்த உதாரணங்கள்தான் இன்றைய புனிதர்கள் பேதுரு மற்றும் பவுல். இவர்கள் இருவரின் விசுவாசம் இவர்களுக்கு இறை ஆசீரை நிறைவாகப் பெற்றுத் தந்தது. ஏனெனில் இன்றைய நற்செய்தி மத் 16:18ல் “உன் பெயர் பேதுரு, இந்தப்பாறையின் மேல் என் திருச்சபையைக் கட்டுவேன். பாதாளத்தின் வாயில்கள் அதன் மேல் வெற்றி கொள்ளா…” என்று இறைவனின் ஆசீர் வழங்கப்படுகிறது. அதே போன்று தூய  பவுல் ஆசீருக்காக் காத்துக்கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கலாம் 2தீமொ4:8ல் “எனக்கென வைக்கப்பட்டிருப்பது நேரிய வாழ்வுக்கான வெற்றி வாகையே. அதை இறுதி நாளில் ஆண்டவர் எனக்குத் தருவார்.” இறைவனின் மீது நம்பிக்கை வைத்திருப்பவர்கள் இறைவனின் ஆசீரைக் கண்டிப்பாகப் பெறுவார்கள் என்பது தெளிவுபடுகிறது.

3. இறைநம்பிக்கை கொண்டவர்கள் செயல்பாடு மிக்கவர்கள்: யாக்2:;26ல் பார்க்கிறோம் “உயிர் இல்லாத உடல் போல செயல்களில்லாத நம்பிக்கையும் செத்ததே”. நமது நம்பிக்கை என்பது வெறும் வாய்ச்சொல்லில், அறிக்கையிடுவதில் முழுமை பெறுவதில்லை மாறாக நம்பிக்கை வாழ்வாக்கப்படுவதிலும் செயல்பாட்டிலும் முழமை பெறுகிறது. இத்தகைய இறைநம்பிக்கையை செயல்பாடுகளில் காட்டியவர்கள்தான் இன்றைய புனிதர்கள் புனித பேதுரு மற்றும் பவுல். ஏனெனில் தாங்கள் பெற்ற நம்பிக்கையை நாடுகள், கடல்கள் கடந்து வாழ்ந்துகாட்டி அறிவித்த வள்ளல்கள். இறைநம்பிக்கையை இவ்வாறுதான் வாழவேண்டும் என்று வாழத்தூண்டியவர்கள். ஆகவேதான் பவுலடியாh தனது கடிதத்தில் என்னைப்போல் வாழுங்கள் என்று கூறும் அளவிற்கு சொல்லிலும் செயலிலும் இறைநம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தினார். மேலும் பவுலடியார் நம்பிக்கையை தங்கள் செயல்கள் வழியாக வெளிப்படுத்தியதற்காக தெசலோனிக்க நகர் மக்களைப் புகழ்வதை 1தெச1:3 ம் வசனம் சுட்டிக்காட்டுகிறது. இவர்;களைப் போன்று இன்று நாமும் இறைநம்பிக்கையை வாழ்ந்து காட்ட அழைக்கப்படுகிறோம். 

அன்பிற்குரியவர்களே நமது வாழ்வைச் சற்று சிந்தித்து பார்ப்போம் நாங்கள் பாரம்பரிய கிறிஸ்தவர்கள,; கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தில் வேரூன்றி இருப்பவர்கள் என்று பெருமைப்பட்டுக் கொள்கிறோமே, நமது நம்பிக்கையின் துணையினால் நாம் சந்திக்கும் துன்ப துயரங்களைக் கண்டு துவண்டு விடாமல் வாழ்ந்திருக்கிறோமா? துன்ப நேரங்களில் இறைவன் மீதுள்ள நம்பிக்கையை வளர்த்திருக்கிறோமா? நமது நம்பிக்கையால் நாம் ஆசீர்வாதங்களைப் பெற்றிருக்கிறோம் என்பதை உணர்ந்திருக்கிறோமா? நம்பிக்கையை வெறும் அறிக்கையிடுவதோடு நின்றுவிட்டோமா அல்லது வாழ்ந்து காட்ட முற்படுகிறோமா? என்பதைச் சிந்திப்போம். உண்மையான நம்பிக்கையாளர்கள் நாம் என்பதை வாழ்ந்து காட்டுவதற்கான அருள் வேண்டி இப்பலியில் தொடர்ந்து மன்றாடுவோம்.