தாயும் (அன்னை மரியா) தாய் நாடும் ...
அன்புக்குரிய சகோதர சகோதரிகளே....
அன்னை மரியா நம் அனைவருக்கும் தாய் ...இந்த தாயின் விண்ணேற்பு நினைவு கூறுகின்ற இந்த நல்ல நாளில் தாய் நாட்டின் சுதந்திர தினத்தை கொண்டாடுவதில் மகிழ்கின்றோம் ...
ஒவ்வொரு தாயும் ஒரு வரலாறு.
ஒரு தாயிடம் இருந்து தான் ஒரு சமுதாயம் உயிர்பெறுகிறது.
ஒவ்வொருவருடைய வாழ்விலும் தவிர்க்க முடியாதவளாய் விளங்குபவள் தாய்.
தாயிற் சிறந்ததொரு கோயிலும் இல்லை என்பார்கள்.
யார் இல்லை என்றால் இந்த சமூகத்தில் நீ பிறந்திருக்க முடியாதோ, யாரை இழந்து விட்டால் நீ திரும்பப் பெறமுடியாதோ, அவள் தான் தாய் என்கிறார், இராமலிங்க அடிகள்.
அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம் என்கிறது கொன்றை வேந்தன்.
அன்னையின் தியாகத்தை அறிவதே, தாய் நாட்டின் பெருமையை உணர்வதாகும்.
தாயின் தியாகத்திற்கும், தாய் நாட்டிற்காக தியாகம் செய்தவர்களுக்கும் பல தொடர்புகள் உண்டு.
ஒரு வீட்டில் உணவு சூடாக இருந்தால் அதை தந்தை சாப்பிடுவார். சுவையாக இருந்தால் அக்கா சாப்பிடுவார். ஆனால் மிச்சமாக இருந்தால் மட்டும்தான், பல வீடுகளில் தாய் சாப்பிடுவாள். நாம் இந்த உலகத்தில் பிறப்பதற்கு முன்பாகவே நமக்காக இறைவனை வேண்டியவள் தாய். அவளின் பாதமன்றி, விண்ணகத்தை அடைய வழி இல்லை என்பதுதான் நிதர்சனமான உண்மை.
ஒருவன் வேலைக்கு சென்று விட்டு வீட்டிற்கு வந்தால், அவன் கையில் இருக்கக்கூடிய பையை பார்க்கும் அவனது குழந்தை. பாக்கெட்டில் இருக்கும் பணத்தை பார்ப்பாள் மனைவி இப்படி குடும்பத்தை நடத்தலாம் என்று , ஆனால் தன் மகனின் பசியைப் பார்ப்பாள், அதாவது அவனது இரைப்பையைப் பார்ப்பாள் தான் தாய்.
நாம் இந்த உலகத்தில் பிறப்பதற்காக தன் இன்ப துன்பங்களை தியாகம் செய்து, நமக்காகவே வாழ்பவள், நமது ஆயுள் நீடித்திருக்க வேண்டும் என அனுதினமும் எண்ணக் கூடியவள் தான் தாய்.
இந்த தாயின் பெருமையை உணருவதன் வழியாக, இந்த தரணியில், தியாக உள்ளம் கொண்ட மனிதர்களாக மாறிட வேண்டும் என்பதுதான் இன்றைய சிந்தனை.
இந்த அன்னை மரியாளும் இயேசுவுக்காக ஏன் இவ்வுலகம் மீட்புக்காக செய்த தியாகங்கள் பல. இவ்வுலகத்தின் மீட்புக்காக ஒரு குழந்தை இந்த மண்ணில் பிறக்க வேண்டும் என்பதற்காக, வரக்கூடிய அனைத்து தடைகளையும் துணிவோடு எதிர் கொள்ள முன்வந்தவள் இந்த அன்னை மரியா. பாலூட்டி சீராட்டி வளர்த்த தன் மகன் அடுத்தவருக்காக இறப்பதைக் கண்டு உள்ளம் துடிதுடித்தவள் இந்த தாய். இந்த தாயை பின்பற்றியே பல தாய்மார்கள் நம் நாட்டின் விடுதலைக்காக பல மகன்களை தியாகம் செய்திருக்கிறார்கள்.
ஜப்பான் நாட்டில் முன்பு கொள்ளையர்கள் அதிகமாக இருந்தார்கள். கொள்ளையர்களை பார்த்தால் அனைவரும் ஓடிச் சென்று ஒளிந்து கொள்வார்களாம். அப்படிப்பட்ட ஒரு சூழ்நிலையில் ஒரு தாய் இரண்டு குழந்தைகளுக்கு உணவு ஊட்டிக் கொண்டிருந்தாள். கொள்ளையர்கள் வருகிறார்கள் என்ற குதிரை சப்தம் கேட்டதும் அனைவரும் ஓடிப்போய் ஒளிந்து கொள்ள முயன்றார்கள். இந்த தாயும் ஊட்டிக் கொண்டிருந்த உணவை கீழே போட்டுவிட்டு இரண்டு குழந்தைகளையும் கையில் எடுத்துக் கொண்டு ஓடினாள். ஆனால் கொள்ளையர்கள் நெருங்கி வருவதை கண்டதும் தன் கையில் இருந்த ஒரு குழந்தையை இறக்கி விட்டுவிட்டு ஒரு குழந்தையோடு ஓடிச்சென்று குழியில் பதுங்கிக் கொண்டாள். அங்கு வந்த கொள்ளையர்கள் வீதியில் இறக்கி விடப்பட்ட குழந்தையின் தலையைத் துண்டித்து விட்டு நகர்ந்தார்கள். கொள்ளையர்கள் சென்றதும் அங்கே பதுங்கியிருந்த அனைவரும் ஓடி வந்தார்கள். இறந்து கிடந்த அந்தக் குழந்தையினிடத்தில் இந்த தாயானவள் பதறிக் கொண்டிருந்தாள்.
அப்போது ஒரு மூத்த முதியவர் சொன்னார், ஒவ்வொரு தாய்க்கும் குழந்தைகள் கண்களைப் போன்றவர்கள். இரண்டு குழந்தையும் உன் இரு கண்களைப் போன்றவர்கள் தானே. அப்படி இருக்க ஒரு குழந்தையை இறக்கி விட்டுவிட்டு வர உனக்கு எப்படி மனம் வந்தது? என்று கேட்டபோது, அந்த தாய் சொன்னாளாம், நான் என் குழந்தைக்கும் பக்கத்து வீட்டுக் குழந்தைக்கும் உணவு ஊட்டிக் கொண்டு இருந்தேன். அங்கு இறந்து கிடப்பது என் குழந்தை, காப்பாற்றப்பட்டது பக்கத்து வீட்டு குழந்தை என்றாளாம்.
தாயின் தியாகத்திற்கு அளவில்லை. எந்தக் குழந்தையும் நல்ல குழந்தைதான் மண்ணில் பிறக்கையிலே அது நல்லவராவதும் தீயவராவதும் அன்னை வளர்ப்பினிலே என்றார் கவிஞர் கண்ணதாசன்
இன்று நாம் சுதந்திர தினத்தை கொண்டாடுகிறோம்? சாதாரணமாக கிடைத்ததல்ல இந்த சுதந்திரம், பலரின் தியாகத்தால் கிடைத்தது. அந்த தியாக உணர்வை அவர்களுக்கு ஊட்டியது தாய். எனவேதான் தாய்நாட்டின் மீது பற்று கொண்டார்கள். வருங்கால சந்ததியினர் வளமோடு வாழ வேண்டும் என்பதற்காக தங்கள் ஆசைகளை துறந்து, நான் என்ற ஆணவத்தை அழித்தொழித்தவர்களாய், நாம் நலமுடன் வாழ தங்கள் உயிரைத் தியாகம் செய்தார்கள். அந்த தியாகிகளை இன்றைய நாளில் நாம் நினைவுகூர அழைக்கப்படுகிறோம். இவர்களை போல இந்த சமூகத்தில் பிறர் நலத்தை முன்னிறுத்தி வாழக் கூடியவர்களாக நாம் மாறிட வேண்டும். அதற்கு முதலில் நமது வீட்டுக்குள் இருக்கக் கூடிய தாயின் தியாகத்தை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். தாயின் தியாகத்தை உணரும் போது தான், இந்த சமூகத்தில் பல தியாகிகள் உருவாகுகின்றார்கள்.
முற்றும் துறந்த முனிவரும் தவிர்க்க முடியாத ஒன்று தாயின் அன்பு என்பார்கள். அனைத்தையும் விட்டுவிட்டு துறவு மேற்கொண்ட ஆதிசங்கரரும், தன் தாய் இறந்தார் என்ற செய்தி கேட்டு ஓடிவந்தவர். அனைத்தையும் துறந்த பட்டினத்தாரும் தன் தாய் இறந்துவிட்டார் என்ற செய்தி கேட்டு ஓடிவந்த துக்கத்தின் மத்தியில் அமர்ந்து, தாயை நினைத்து அவர் பாடிய பத்துப் பாடல்களும் காலத்தால் அழியாத புகழ் பெற்றவை என்பது நம்மில் பலர் அறிந்ததே. துறக்க முடியாத ஒரு அன்பு தான் தாயின் அன்பு.
தாய் நாட்டின் சுதந்திரத்தை நினைவு கூறுகின்ற எந்த நல்ல நாளிலே
நமது வீட்டில் இருக்கும் தாய்மார்களைப் போற்றுவோம். நமது தாயின் தியாகத்தின் வழி இந்தத் தரணியில் பிறருக்காக தியாகம் செய்கின்ற நல்ல மனிதர்களாக உருவாகுவோம்.
நமக்காக தன்னுயிரை தியாகம் செய்த இயேசுவின் வழியில் நமது நாட்டுக்காக தன் உயிரைத் தியாகம் செய்து சுதந்திரக்காற்றை நம்மை சுவாசிக்க வைத்த விடுதலைப் போராட்ட வீரர்களையும் அவர்களின் குடும்பங்களையும் நினைவு கூறுவோம்... இவர்களைப் பின்பற்றி நாமும் தியாக உள்ளம் கொண்டவர்களாக இந்த சமூகத்தில் உருவாகிட இறையருள் வேண்டுவோம் ...
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக